Το εκρηκτικό μείγμα

Είναι πραγματικά, πολύ μεγάλο και ωραίο όνειρο, που ίσως οδεύει προς την ευτυχή υλοποίησή του, μια «Κυβέρνηση της Αριστεράς». Τόσο μεγάλο και τόσο ωραίο που κάθε προσπάθεια αποδόμησης του νέου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσίασε ο κ. Αλέξης Τσίπρας, πέφτει στο Continue reading →

Μποτίλιες στο πέλαγο

Οι επιθέσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, υπερβολικές κι άδικες ή δίκαιες και επιβεβλημένες, νομίζω πως έχουν πενιχρά αποτελέσματα. Ο νεαρός αρχηγός, έχει αέρα στα πανιά του, δύσκολα αντιμετωπίζονται ο παραλογισμός και η αλαζονεία του, η κομπορρημοσύνη και Continue reading →

Δεξιά – Αριστερά

Τελικά στις προηγούμενες εκλογές, μπορεί να μην επιλέξαμε Κυβέρνηση, φτιάξαμε όμως τους νέους μονομάχους. Προσωπικά θα ήμουν ευτυχής, αν ο αφορισμός του Ιταλού φιλόσοφου Νομπέρτο Μπόμπιο, περί Αριστεράς και Δεξιάς, μπορούσε να έχει και στην χώρα μας την δική του εκδοχή. Γιατί αν Continue reading →

Καμιά χαιρεκακία

Αν και είμαι υποψήφιος με τη Δημοκρατική Αριστερά στην Α Αθήνας, δεν έχω καμιά χαιρεκακία για τις επαναλαμβανόμενες γκάφες του Αλέξη Τσίπρα, καρποί της βιασύνης και της οίησης που χαρακτηρίζουν τις πολιτικές του πρακτικές. Πολλοί τις αποδίδουν στη νεανική του ορμή και άλλοι, στη συγκρουσιακή προσωπικότητά του. Αν βάλουμε Continue reading →

Το δίλημμα και το ζητούμενο

Κι όμως, μένουν ελάχιστες μέρες, πριν τις εκλογές. Σε άλλες περιόδους τα λάβαρα θα ανέμιζαν, τα θούρια θα έπαιζαν στην διαπασών, η σιγουριά για την νίκη θα ήταν δεδομένη. Το μέλλον του τόπου, σε κάθε περίπτωση, προβλεπόταν ανέφελο κι ευτυχισμένο. Αυτή την φορά, όμως, όλα έχουν πραγματικά αλλάξει, τίποτα δεν Continue reading →

Η αφορμή και η αιτία

Παραφράζοντας την πασίγνωστη ρήση, αισθάνομαι πως ένα (αποτρόπαιο, αυτή τη φορά) φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα μου. Είναι η πιο αλλοπρόσαλλη, ανήθικη, επιθετική και επικίνδυνη εκδοχή της πολιτικής έκφρασης, ένας χώρος έξω από τη δημοκρατική και κοινοβουλευτική νομιμότητα, που οι συγκυρίες, αλλά και οι Continue reading →

Η σκηνοθεσία πάσχει

Δεν ξέρω αν μπήκαμε σε προεκλογική περίοδο ή αν είχαμε βγει ποτέ. Το ζήτημα είναι πως όλα, έτσι κι αλλιώς μοιάζουν να επαναλαμβάνονται με την ίδια μονοτονία, ο πολιτικός χρόνος στην χώρα δεν ακολουθεί τον ημερολογιακό, αλλά ουσιαστικά είναι ακίνητος. Το θέμα των μνημονίων, ο νέος Continue reading →

Η συμφιλίωση με το κακό

Τι μεγάλη έκπληξη η ενδεχόμενη είσοδος των νεοναζί στο Ελληνικό Κοινοβούλιο! Ποιος θα μπορούσε να το προβλέψει; Και τώρα τι κάνουμε για να εμποδίσουμε αυτήν την πρόκληση, που ακυρώνει, όλες σχεδόν τις μεταπολιτευτικές μας βεβαιότητες, περί δημοκρατικού, κι άλλο τόσο περιούσιου λαού; Continue reading →

Περί Αριστερής ηγεμονίας

Διαπιστώνω εσχάτως, πως ορισμένοι έχουν ανακαλύψει την μήτρα της σημερινής ελληνικής κακοδαιμονίας. Είναι η ηγεμονία της Αριστεράς. Από τον μπουμπούκο που ολοφύρεται για το άβατο των Εξαρχείων, ως τον νέο του αρχηγό και βιαστικό αυριανό πρωθυπουργό κ. Σαμαρά, (πως θα γίνει Continue reading →

Το τέλος και η αναθεώρηση

Άλλοτε με θρήνους, άλλοτε με χαιρεκακία, άλλοτε με αποστροφή κι άλλοτε με λύτρωση, κατά καιρούς και πολύ συχνά, όλοι σχεδόν έχουν αποχαιρετίσει την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Υπάρχουν αποτιμήσεις που έχουν σχέση με το θυμικό της στιγμής και ισοπεδώνουν τα πάντα, με μούντζες και Continue reading →